Jana begon midden in de eerste corona lockdown als medisch hulpverlener op de spoedeisende hulp van het BovenIJ. Als Duitse, alleen in Nederland, nieuw in Amsterdam, was dat geen gemakkelijke tijd. “Maar het BovenIJ was als een vervangend thuis voor mij. In het ziekenhuis kent iedereen elkaar en zegt elkaar gedag.”
Na een jaar op de spoedeisende hulp viel ze drie maanden in op een van de verpleegafdelingen. Het werk op de verpleegafdeling was veel leuker dan ze had gedacht. En ze heeft veel respect gekregen voor de verpleegkundigen daar. “Er moet altijd van alles gedaan worden op de afdelingen, ze werken keihard.” Na een half jaar traineeship in een Utrechts ziekenhuis, kon Jana onlangs terugkeren naar het BovenIJ. “Het voelde als thuiskomen. Ik werk nu op een verpleegafdeling waar ik niet eerder werkte. Mijn nieuwe collega’s zeiden: ‘Jij hebt toch op de spoedeisende hulp gewerkt?’ Ze herkenden me. Het maakt dat ik me verbonden voel met dit ziekenhuis.”
Het werk op de afdeling is weliswaar zwaar, maar het past haar. “Op de spoed was het een komen en gaan van mensen. Op de verpleegafdelingen maak je patiënten langer mee. Soms zijn ze ernstig ziek. Ik herinner me een oudere man, in de tachtig, zelfstandig, goed verzorgd. Hij had een ernstige longontsteking en was verzwakt. Hij was wekenlang opgenomen. Ik was regelmatig bij hem, probeerde het luchtig te houden en maakte af en toe een grapje. De avond voor zijn ontslag zei hij: ‘Ik dacht oprecht dat ik dood zou gaan, jij hebt me er doorheen gesleept.’ Ik vond het zo speciaal dat hij dat zei. Het is bijzonder om dat voor een patiënt te kunnen betekenen.”
Jana vindt dat zorgzaamheid één van de belangrijkste eigenschappen is van een verpleegkundige. “Je probeert patiënten gerust te stellen, dat het oké is om hulp te vragen. Daarin wil je geloofwaardig over komen, ook als je het hartstikke druk hebt. Als je in dit werk wat geeft, krijg je heel veel terug.”
Je bent hier: BovenIJ'ers vertellen | Jana: Verbonden met het BovenIJ